Pray for MH17

Zoals vele van jullie inmiddels al weten is gisteren aan het eind van de middag een vliegtuig neergestort in Keniev bij Oekraïne. Dit wordt nogal een moeilijk en persoonlijk artikel, maar ik moet het gewoon ergens neerzetten. 

In de ochtend ben ik met mijn moeder naar Schiphol gegaan, om 8 uur waren we er en om half 9 heeft ze ingecheckt. Daarna zijn we nog even naar Starbucks geweest om mijn favoriete frappuccino 'Strawberries & Cream' te halen. Ik heb leuke fotootjes met mama zitten maken. Rond 10 uur zijn we richting de gate gelopen en hebben we een lang afscheid gehad. Ik heb gelachen en gehuild, ze zou 4 weken weggaan naar Bali, Indonesië. Oh wat ging ik haar missen. 

Om half 11 ging ze naar binnen en hebben we d'r even uitgezwaaid. Vincent (mijn moeders vriend) en ik zijn naar Amsterdam toegegaan en hebben daar gewinkeld. Vervolgens zijn we naar de Primark in Almere gegaan. Toen ik alles al had gepast en ging uitzoeken welke dingen ik wel en niet wilde hebben, werd Vincent opeens gebeld door zijn moeder. Ik wist niet wat er allemaal aan de hand was en wat er werd gezegd. Vincent werd benauwd en zei dat ik maar moest afrekenen. Ik ben letterlijk naar die kassa gerend. 

Daarna gingen we gelijk naar buiten. Hij vertelde dat vermoedelijk het vliegtuig waar mijn moeder inzat was neergestort. We zijn naar het perron toegegaan en zijn hier op de grond gaan zitten. We waren zo verdrietig en hebben zo erg zitten huilen. Uiteindelijk kwam er een man naar ons toe, volgens mij van de security of zo, hij vroeg ons wat er was. We vertelden hem kort wat er was gebeurd.

Toen we aankwamen in de stad waar ik woon werden we opgehaald door mijn vader en gingen naar huis. We besloten om in de avond naar Schiphol te gaan, want hier zouden ze meer informatie geven. Uiteindelijk heeft het niet zoveel opgeleverd.

Schiphol stond trouwens bomvol met pers. Niemand wilde hun informatie geven en begonnen ze verschillende dingen te schrijven die niet zeker waren. Oftewel, niet altijd geloven wat er wordt gezegd.

Mam; ik dacht dat ik je maar voor 4 weken zou moeten missen, maar nu ben je weg.... Ik mis je zo. Je was niet alleen m'n moeder, ook m'n maatje, m'n beste vriendin, m'n huisgenote, m'n alles, m'n leven. Iedereen mist je, ik denk aan je voor altijd. Je zou volgende week jarig zijn, ik wilde er een mooie dag van maken en te gaan facetimen zodat ik er toch bij kon zijn. Zo jong was je nog, je was mijn voorbeeld. Ik weet niet wat ik zonder je moet.

Ik heb super veel lieve berichtjes gekregen en zoveel steun gekregen van vrienden, vriendinnen, familie en onbekende mensen.

Op instagram zag ik een plaatje, ik weet niet meer precies wat er opstond maar het was iets van. 

Was it Ukraine or Russia? And than my mom said: it were human, human killed human.

Ik was helemaal stil toen ik dit plaatje zag.... 

Ik wil jullie graag vragen om te bidden voor m'n moeder, mij, de familie en vrienden/kennissen die er ook erg mee zitten.

Liefs, Gita.....